Likya Yolu kapısının altında fotoğraf çekindiğim zamanki heyecanımı asla unutamayacağım. Yolda beni nelerin beklediğini, nasıl insanlarla karşılaşacağımı, hangi hayvanları göreceğimi, hangi gün nereye varıp, ne yiyip, nerede uyuyacağımı çok merak ediyordum. Bunların hepsini yaklaşık bir yıldır planlayıp, Youtube’da üç yüzden fazla video izleyip, Wikiloc’da GPS rotalarına defalarca bakarak hazırlanmama rağmen, sürprizlerle dolu bir macera olacağını ve aslında en çok sevdiğim şeyin işte tam da bu sürprizler olduğunu biliyordum. Bu yolculuğun bana, insanın hayalinin peşinden gitmesinin o insana verdiği özgürlüğü ve hazzı çok daha iyi anlamamı sağlayacağını ilerleyen günlerde yaşayarak görecektim.
Buraya gelirken kendimi baya bir zorlayacağımı biliyor ve bu yüzden Işık Ülkesi Likya Yolu’nu yürümeyi çok istiyordum. Yapamazsam, keyif alamazsam diye endişelerle başladığım yürüyüşümün ikinci günü, o endişeleri yirmi bir kilo gelen sırt çantamda artık bulamıyordum.
LİKYA YOLU
Likya Yolu, antik Likya medeniyetinin sınırları içinde bulunan ve site devletlerini birbirine bağlayan patikaların oluşturduğu bir ulaşım sistemi aslında. Likya yani Işık Ülkesi’nin tarihi 3000 yıl öncesine dayanıyor. Likya Yolu, pek çok farklı kaynak tarafından dünyanın en iyi 10 yürüyüş rotasından biri olarak gösterilen, Teke yarımadasında Fethiye’den Antalya’ya kadar uzanan 540 kilometrelik bir parkur. Türkiye’nin ilk uzun mesafe yürüyüş rotası olan Likya Yolu’nda 1992 yılında İngiliz Kate Clow tarafından başlatılan çalışmalar, 1999 yılında sona ermiş. Yedi yıl süren bu çalışmalar boyunca, Teke Yarımadası’ndaki patikalar işaretlenip, haritalandırılmış. Bir tarafı masmavi Akdeniz, bir tarafı denize paralel uzanan Toroslar olan Likya Yolu yürüyüş tutkunlarına eşsiz manzaralar sunuyor.
Likya Yolu dünyanın en iyi 10 yürüyüş rotasından biri olarak gösteriliyor.
Fethiye’den Antalya’ya uzanan, 540 km’lik patikalardan oluşan bu yolu yürümek ortalama 30 gün sürüyor. Tabi ki günlük yürüyeceğiniz mesafe bu süreyi kısaltıp, uzatabiliyor. İsteyen yürüyüşçüler benim yaptığım gibi parkurları bölerek, Fethiye’den başlayıp Kaş’da sonlandırıp, başka bir zaman da Kaş’tan başlatıp Antalya’da sonlandırarak bu yolu yürüyebiliyorlar.
Parkur, üzerinde bulunan çeşitli kaya ve taşlar üzerine kırmızı beyaz boyalar ile işaretlenmiş olup, gönüllüler tarafından her yıl düzenli olarak bakımı yapılıyor ve sponsor kuruluşlar da belirlenen kritik noktalara tabelalar koyarak yürüyüşçülere yol gösteriyor. Her yıl 30 bin yerli ve yabancı yürüyüş tutkunu bu antik Işık Ülkesi patikalarını yürüyor. Yol pek çok noktada köylerden ve yerleşim yerlerinden geçiyor yerli halk tarafından işletilen küçük çaplı işletmelerde yürüyüşçülere yemek, su, dinlenme gibi ihtiyaçlarını karşılamaları için olanaklar sunuyor.
Aynı zamanda Likya Yolu, Likya uygarlığından kalma pek çok antik kentin içinden de geçiyor. Parkur üzerinde Pınara, Sidyma, Pydnai, Letoon, Xsantos, Patara Phellos, Antiphellos, Apollonia, Aperlai, Theimussa, Simena, Myra, Sura, Belos , Limyra, Gagae, Olympos, Phaselis, İdyros kentlerinin antik kalıntılarını görmek hâlâ mümkün. Likya bölgesinin dini başkenti aynı zamanda UNESCO Dünya Mirası Listesi’nde yer alan Letoon Antik Kenti, liman başkenti ise Türkiye’nin en uzun plajına sahip olan Patara.
LİKYA SERÜVENİM
Benim Likya Yolu serüvenim 1 Eylül 2018 tarihinde Fethiye Ovacık’ta başladı ve 6 Eylül 2018 tarihinde altı gün sonra Kaş’ta son buldu. Her şey tam planladığım gibi gitmese de çok büyük keyif aldığım bu serüvende tam 170 km yol yürüdüm.
| 1.Gün 1.Eylül 2018 Ctesi |
| Ölüdeniz( ovacık) -> Kirme -> Faralya -> Kelebekler Vadisi -> Kabak Koyu (24 km) |
| 2.Gün 2 Eylül 2018 Pazar |
| Kabak Koyu -> Cennet koyu -> Kalabantia (Korsan koyu) -> Yediburunlar (Gey) (25 km) |
| 3.Gün 3 Eylül 2018 Ptesi |
| Yediburunlar –> Bel -> (Belceğiz) Gavurağalı -> Pydnai ->Patara (27km) |
| 4.Gün 4 Eylül 2018 Salı |
| Kınık -> Xanthos -> Çavdır -> Çayköy -> Üzümlü-> Akbel –> Kalkan (23km) |
| 5.Gün (5 Eylül 2018 Çarşamba) |
| Kalkan –> Bezirgan -> Sarıbelen (38km) |
| 6.Gün (6 Eylül 2018 Perşembe) |
| Sarıbelen -> Gökçeören -> Phellos –> Çukurbağ –> Kaş (33km) |
Başlamasını çok istediğim ama bitmesini hiç istemediğim bu yolculukta yeni insanlar tanıdım. O güzel insanların hikayelerini dinledim. Biriktirdiğim güzel anılarla, yaşadığım türlü maceraları ve gördüğüm onca gün doğumunu ve gün batımını, çadırımdan yıldızlara bakarak uyuyakaldığım o güzel geceleri asla unutmayacağım.
Doğa yürüyüşleri ile ilgili okuduğum bir yazıda yürümeyi “bedenimizin ihtiyaç duyduğu en ilkel eylem” olarak tanımlamıştı yazar. Bana göre ise farklı bir düşünme ve gözlem biçimidir doğa yürüyüşleri. Özellikle de benim gibi kalabalık gruplar yerine, tek başınıza doğa yürüyüşlerini tercih ediyorsanız. Diğer insanların sizin hakkınızdaki izlenimlerinden, her türlü sosyal ve modern hayat karmaşasından uzakta, kendinizi dinlemenize, düşünmenize anlamanıza ve dürüstçe bir iç muhasebe yapmanıza imkan verir. Ruh sağlığı açısından adeta bir meditasyon gibidir.
Likya Yolu’nu solo yürümeyi ben seçmiştim. En başından beri tüm yürüyüş planlarımı bu doğrultuda kendime göre ve tek kişi üzerine yaptım. Likya Yolu’nu solo yürüme kararımı, ön hazırlıktan sonra ailem ve arkadaşlarıma açıklayacak, gelecek olan yorumları, o çılgınca karşı çıkmaları, olumlu-olumsuz tepkileri dinleyecek sonra artık son aşaması olarak gördüğüm psikolojik hazırlığımı da tamamlayıp yürüyüş planımı bitirmiş olacaktım. “Tek başına yürüyen trekkingci olmaz” diyen mi istersiniz, “Yaptığın birinci yanlış tek başına yürümek… asla tek başına doğaya çıkılmaz” deyip fırça atanları mı istersiniz, ilk başta istisnasız herkes olumsuz yaklaştı. Herkesi sabırla dinleyip dilim döndüğünce amacımı anlatmaya çalıştım.
TEK BAŞINA YOLDA
Peki ben neden bu yolu solo yürümeyi seçmiştim? Bununla ilgili ayrı bir yazı hazırlıyorum, ama kısaca değinmek istedim. Tek başına doğa yürüyüşünün bana göre çok pragmatik bir nedeni var aslında. O da kafa dengi bir yürüyüş arkadaşı bulmanın zorluğu. Hele bir de uzun yürüyüşler yapmak istiyorsanız. Çevremde pek çok arkadaşım, yapmayı istedikleri günübirlik bir yürüyüşü bile, arkadaş bulamadıkları için yapamıyor. İşte bu benim asla kabul edebileceğim bir şey değil.
Eğer istiyorsam yapmalıyım, yapabilmeliyim. İşte tam da bu nedenle solo yürüyüş, özgürlük ve bağımsızlık demek benim için. Bir an için gözlerinizi kapatıp kendinizi yirmi kişilik bir grupla birlikte ıssız ama bir o kadar da yeşillikler ve kuş sesleri içinde bir ormanda yürüyüş yaptığınızı ve daha yürümeniz gereken 15 km olduğunu hayal edin. Sol tarafınızda ince bir dere akıyor, sağ tarafınızda olabildiğine uzanan dağlar tepeler, bu sizi heyecanlandır mı? Peki, şimdi de aynı ormanda aynı güzellikler içinde tek başınıza yürüdüğünüzü hayal edin. Sizce hangisi daha heyecan verici? Tabi ki birincisi dediğinizi duyar gibiyim. Bekli haklı olabilirsiniz, insanlar sosyal bireylerdir, tecrübelerini, duygu ve bilgilerini diğer insanlarla paylaşmaktan, bir grup içinde olmaktan, yardımlaşmaktan zevk alırlar. Kendilerini güvende hissederler. Ama aynı sosyal insanlar zaman zaman yalnız kalmayı ve kendilerini dinlemeyi isterler ve bundan keyif alırlar. Kimi insanlar ise dünyayı tek başına keşfetmek, anlamak, tecrübe etmek ister. Nelerle karşılaşacağını bilememenin büyüsü onları çeker, işte onların ruhlarını besleyen macera duygusu tam da budur.
Solo yürüyüş, özgürlük ve bağımsızlık demek benim için.
Siz ister tek başınıza, isterseniz bir grupla, isterseniz aileniz veya çocuğunuzla ama mutlaka kısa da olsa hayatınızda bir kez doğa yürüyüşü yapın. Sırtınızı bir ağaca yaslayıp, gözlerinizi kapatın. Gözleriniz kapalıyken kulaklarınızla neler gördüğünüze inanamayacaksınız. Zaten bir kez bu hazzı yaşadığınızda devamı için fazla çaba sarf etmeyeceksiniz. Emin olun doğa sizi tekrar çağıracaktır.
Sizin için de doğada keşfedilmeyi bekleyen yeni maceralar vardır her zaman. Ve unutmayın, şehirlere çıkan yollarda değil, dağlara çıkan yollardadır bütün güzellikler.
