Günlük hayatta ve iş hayatında kadınların yeri ve önemi tartışılamaz. Ama yüklendikleri sorumlulukların yanında karşılaştıkları güçlükler kadınlar için yıpratıcı oluyor.
Ben 19 yaşında iş hayatına atıldım; hâlâ çalışıyorum ve mutluyum. Bizim ülkemizde bir önyargı var: “Kadın çalışır mı?” Kadın dediğin evinde oturur, eşinin işten gelmesini bekler, temizlik yapar, yemek yapar ve çocuk büyütür. Kadınlar zaten çalışırken de aynı görevleri yerine getiriyor. Görev diyorum çünkü biz kendimize görev olarak sahiplenmişiz bu işleri, kadınız sonuçta…
Bizim ülkemizde bir önyargı var:
“Kadın çalışır mı?”
Ben yirmi yıldır üç vardiya olarak çalışıyorum. İlk başladığımda çevreden tepki almıştım. “Kadın gece işe gider miymiş?”, “Gece gece ne işiymiş bu?”… Hatta halen bu zorluklarla karşılaşıyorum. Geçen sene, bir gece vardiyaya gelmek için beklerken polis arabası yanımda durdu. Laubali bir şekilde neden beklediğimi sordu. İşe gitmek için servis beklediğimi söylediğimde “Ne işi bu böyle gece vakti?” diye sorgulayarak kimlik kontrolü yaptı. Gereksiz yere açıklama yapmak zorunda kaldım.
Yirmi yıldır üç vardiya olarak çalışıyorum.
İlk başladığımda çevreden tepki almıştım.
Çekirdek bir ailem var; iki dünyalar tatlısı kızım ve ben. Eşimi sekiz yıl önce kaybettim. Hayata sıfırdan ve tek başıma başladım. Kendi kendime söz verdim: Kızlarımı okutup onların hayata atılıp bir birey olarak ayaklarının üzerinde durdukları günü göreceğim diye…
Kendime söz verdim: Kızlarımı okutup onların kendi ayaklarının üzerinde durdukları günü göreceğim.
Ben hayatın zorluklarını gerçekten yaşadım: Eşimin ailesi ile 15 yıl oturdum. Hayalim hep kendime bir ev alıp çocuklarımla ve eşimle mutlu bir hayat yaşamaktı. Ama bazen kaderin önüne geçemiyor insan… Eşim vefat etmeden önce araba almıştık. Onun acısını yaşarken bir yandan da 20 bin TL borç ödemek zorunda kaldım. İlk etapta ailemden borç aldım, daha sonra gece gündüz çalışıp hepsini onlara geri ödedim.
Hayatımda bütün yükleri eşimden devralarak devam ettim. Büyük kızım üniversiteyi bitirdi. Küçük kızım da eğitim hayatına başarı ile devam ediyor. Ben bunları tek başıma çalışarak yaptım. Komşular “Dul kadınsın, evde kızlarını bırakıp nereye gidiyorsun?” dediler ama ben yılmadım. Namusumla çalıştım. Evime haram lokma sokmadım. Şimdi kendimle ve kızlarımla gurur duyuyorum.
Kadın dediğin çalışıp kendi ayaklarının üzerinde durmalı, kendine özgüveni olmalı. Ben bunu başardığıma inanıyorum ve mutluyum.
Fotoğraf: Orçun Açık
